 |
| Γ. ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ |
Μέσα από το βιβλίο του Κώστα Ρόζου: “Αρμενίζοντας προς το αμερικανικό όνειρο...”
Αποτελεί σοβαρή ερευνητική προσπάθεια και επιβεβλημένο χρέος τιμής προς την ψυχική δοκιμασία των παλαιών μεταναστών, που ξενιτεύτηκαν, κάτω από τραγικές συνθήκες η διάσωση πολύτιμων στοιχείων του ξεριζωμού δεκάδων χιλιάδων, νέων κυρίως ανθρώπων από όλες τις περιοχές της χώρας. Το ίδιο μεγάλο κύμα μετανάστευσης, στις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, προς την Αμερική, σημειώθηκε και στα χωριά (κυρίως στα ορεινά) της Αιγιάλειας και των Καλαβρύτων.
Αυτό το αξιόλογο κοινωνικοοικονομικό φαινόμενο, σε ό,τι αφορά την ημιορεινή περιοχή της ανατολικής Αιγιάλειας, ξετυλίγεται, με ερευνητική ευσυνειδησία και με ζωντανό και παραστατικό συγγραφικό ύφος, από τον Κώστα Ν. Ρόζο, κάτοικο της Αιγείρας, που εκδίδει την εφημερίδα “Φρουρός της Ανατολικής Αιγιάλειας”, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του: “Αρμενίζοντας προς το αμερικανικό όνειρο...”.
Το βιβλίο, σε 160 μεγάλες σελίδες και μ’ ενδιαφέρουσα συλλογή φωτογραφιών, αποτελεί καλαίσθητα προσεγμένη εκτύπωση των εκδόσεων “Πλοηγός”, με επιμελητή της έκδοσης τον Δημήτρη Ν. Ρόζο. Συγγραφέας και εκδότης, μεταξύ άλλων, για το πολύ ενδιαφέρον αυτό βιβλίο, τονίζουν:
“Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής μας ιστορίας, το οποίο ουδέποτε μέχρι σήμερα είχε καταγραφεί. Αφορά στην προσπάθεια των προγόνων μας, που πριν 100 και πλέον χρόνια θέλησαν να βρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ακολουθώντας το μαζικό ρεύμα της εποχής εκείνης προς την Αμερικανική Ήπειρο...”.
Ο συγγραφέας Κ.Ρ. ακολουθεί νoερά τα βήματά τους και μέσω του Ίντερνετ ζει το δράμα και τις απάνθρωπες συνθήκες, που έζησαν οι Έλληνες μετανάστες, οι περισσότεροι αγράμματοι, χωρίς να γνωρίζουν ούτε μια λέξη από τη γλώσσα της νέας χώρας, που τους δέχθηκε σαν δούλους και σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού.
Σχετικά με το... νοερό ταξίδι, μαζί με τους μετανάστες, ο συγγραφέας αποκαλύπτει: “Με τη “μαγική” μηχανή του χρόνου, ήμασταν παρόντες σε όλες τις φάσεις του ταξιδιού τους... Καταγράψαμε την αγωνία τους, όταν έπαιρναν τη μεγάλη απόφαση του ξενιτεμού... Αρμενίσαμε στη Μεσόγειο και στον Ατλαντικό. Αντικρίσαμε το άγαλμα της Ελευθερίας μέσα από τα κάγκελα του νησιού Έλλις. Κατεβήκαμε στη Νέα Υόρκη. Κατευθυνθήκαμε μαζί τους στις φάμπρικες και στα εργοτάξια των σιδηροδρόμων, προσπαθώντας να βιώσουμε το όνειρό τους. Το Αμερικανικό όνειρό τους…
Το βιβλίο του Κ.Ρ. αποκαλύπτει άγνωστα στοιχεία και γεγονότα και αξιολογεί ξεχασμένα συναισθήματα των ξενιτεμένων. Μερικές φορές με αναλυτική διείσδυση, μερικές άλλες με αντικειμενική χιουμοριστική διάθεση κι άλλοτε με ψυχολογική ενδοσκόπηση ανθρώπινων χαρακτήρων, μιας άλλης, πολύ δύσκολης κι άγριας εποχής. Εύστοχα χαρακτηρίστηκε σαν “ένα μνημόνιο ζωής ξενιτεμένων και μια ιστοριογραφική μαρτυρία του τόπου μας και της καταγωγής μας...”
Τα “ταξίδια” του συγγραφέα με την “ιντερνετική χρονομηχανή” ήσαν συνεχή και εξαντλητικά, με ασίγαστο πόθο τον εντοπισμό πολύτιμων στοιχείων. Ο ίδιος εξομολογείται: “Οι αναλυτικές καταστάσεις των τηλεφωνικών συνδέσεών μου κατά το επίμαχο ερευνητικό διάστημα, έχουν καταγράψει περί τις 1500 ώρες διαδικτυακών πτήσεων στα “άδυτα” των Αμερικάνικων αρχείων…”.
Οι αρετές του βιβλίου το Κ.Ρ. συνοψίζονται στα εξής:
- Παρέχει άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία για τη μετανάστευση στα χωριά της ανατολικής Αιγιάλειας.
- Προκαλεί έντονη συναισθηματική φόρτιση.
- Οι περιγραφές του θυμίζουν ζωγραφικούς πίνακες, που δονούν υπαρξιακά κάθε άνθρωπο.
- Ανεξάντλητος ζήλος για έρευνα και γνώση.
- Παρουσίαση των πολιτικο-οικονομικών συνθηκών της εποχής.
- Γεγονότα δοσμένα με αντικειμενικότητα και ιστορική ακρίβεια.
Κλείνουμε την συνοπτική παρουσίαση του αξιόλογου βιβλίου με τις παρακάτω επισημάνσεις του τ. Λυκειάρχη – Φιλόλογου κ. Δημήτρη Ράπτη, που προλογίζει το βιβλίο: “Το βιβλίο σε συμπαρασύρει με την ακριβή και γλαφυρή διήγησή του, ώστε να γίνεις και συ συνταξιδευτής του. Εδώ είναι το χάρισμα του συγγραφέα, να σε προετοιμάζει και να σε καθοδηγεί ευχάριστα και ανάλαφρα στα μονοπάτια της έρευνάς του. Και γι’ αυτό το βιβλίο του γίνεται στον αναγνώστη από την
αρχή ευχάριστο και πολύ ενδιαφέρον... Ο συγγραφέας είναι καλός χειριστής της γλώσσας και διαθέτει ευρύτερη παιδεία...”
Το βιβλίο κλείνει μ’ ένα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο: Καταχωρείται ο πίνακας με τα ονόματα των 791 μεταναστών των χωριών της ανατολικής Αιγιάλειας με τη χρονολογία, το λιμάνι και το όνομα του πλοίου, με το οποίο έφυγαν, από το 1902 μέχρι το 1924.
Αναδημοσίευση
από την εφημερίδα
“Η ΓΝΩΜΗ” των Πατρών
- φ. 16/1/06).
Ποιος είναι ο Γιάννης Ανδρικόπουλος
Γεννήθηκε το 1930 στο Αίγιο και από 17 χρόνων μοίρασε τη ζωή, τη σκέψη και την ψυχή του, ανάμεσα σε δύο μεγάλες αγάπες: Τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία.
Ξεκίνησε το 1947 με ποίηση από τις σελίδες της “Ελληνικής Δημιουργίας” του Σπύρου Μελά. Ήταν ο νεότερος συνεργάτης του περιοδικού, μαζί με τους κορυφαίους της εποχής εκείνης (Δροσίνη, Μυριβίλη κ.α.).
Εγκωμιαστικές είναι οι κριτικές για το μεγάλο λογοτεχνικό έργο του.
Το 1952 εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό “Αχαϊκή Εστία” και το 1954 την εφημερίδα “Φωνή του Αιγίου”. Από το 1975 έως το 1987 εξέδιδε την εφημερίδα “Φωνή της Αχαΐας” και το περιοδικό “Φιλολογική Φωνή”. Διετέλεσε αρχισυντάκτης της εφημερίδας “Πελοπόννησος”.
Μετά το 1988 έγραψε και παρουσίασε 25 νέες ποιητικές συνθέσεις και συλλογές και 23 μελέτες – κριτικές για πνευματικά γεγονότα της Αχαΐας και για το έργο καταξιωμένων Ελλήνων συγγραφέων. Τέσσερα ποιητικά βιβλία του τιμήθηκαν με πανελλήνιες διακρίσεις.
Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Διεθνούς Εταιρίας Κριτικών Λογοτεχνίας κ.λπ.
